Beyaz yakalı deniyor, efendim kurumsal deniyor, bu grubun üyeleri arasında işi gücü bırakıp tekneyle dünya turuna çıkmak, karavanda çocuk büyütmek, köyüne dönüp tarım yapmak, yoga-pilates-spor hocası olmak, lavantayı sıkıp suyunu çıkarmak filan çok moda yıllardır. İnstoş her daim yıkılıyor bu hesaplarla.

Bizim hikaye de dışarıdan öyle gibi görünüyor ama bana hiç öyle gelmiyor. Bademler’e taşınana kadar ömrü hayatımda hiç köyde yaşamamıştım ama arada bir düşününce geçmişten izler buluyorum hep. Çok minikken annemin köyünde yediğim bir sahanda yumurta (pek severim)…İlkokulda gittiğimiz bir gezi…Yaz tatillerinde teyzemlerin Tokat’taki evinin arka bahçesinde, devasa dut ağacının altında kurduğumuz sofralar…En çok da sonuncusu sanırım. O tatillerin bende yeri ayrıdır. Tokatlılar bilir, şehrin ortasında kocaman bir Gümenek parkı vardır, central parkmışçasına. Muhakkak her pazar oraya bir pikniğe gidilir, kalabalık. Sonracığıma Niksar’da bir germeç yenir, Almus barajı gezilir ve   -yıllar sonra aynı şehirde olma şansını nihayet yakaladığım- canımın içi kuzenlerimle hiç bitmeyen oyunlar oynanır. Galiba en çok bunlardan etkilendim.

Sonrasını anlatıyorum hep. Büyük şehirde iki çocuk büyütmenin cilveleri, yıllarca ürün aldığımız ve ziyaret ettiğimiz üreticilerden gördüklerimiz, Ankara’nın soğuğu ve avmleri derken kendimizi burada bulduk. Başta Urliva yoktu, önce o oldu. Güzelim enginar. Sonra dükkan. En son da kafe.

Bu yaz bizim için oldukça hareketli geçti. Köydekiler hep soruyordu, bu dükkanda ne satıyorsunuz, sonra pideci de olacak mı 🙂 Pide yapamayız ama iyi bir kahve ve yanında güzel atıştırmalıklar yapabiliriz diye düşündük. Dükkanda tadilata giriştik, satış ve ofis mekanlarını ayırdık, keyifli bir kafe ortamı oluşturduk. İzmir’deki dostlarımız ve müşterilerimiz, tatil sonrası uğrayanlar, Bademler’i gezmeye gelenler de misafirimiz olmaya başladı. Kafede aynı zamanda rahat bir çalışma ve okuma köşesi de yapınca, nispeten sakin olan hafta içi günlerde bu civardaki bir ihtiyaca da cevap vermiş olduk.

Şimdi bizim de birbirinden tatlı insanlarla bir araya geldiğimiz, lezzetli şeyler yiyip güzel kahveler içtiğimiz bir ortamımız var. İşi gücü bırakıp Ege’nin güzide bir kasabasında kafe açtık mı, açtık. Bekleriz.